چرا بیکاریم؟

 چرا بیکاریم؟ مطلبی است قابل تامل که بسیاری از انسانهای روی کره زمین را درگیر کرده

است. 

بیکاری از گفتار تا واقعیت!؟

چندی قبل وقتی از کنار جوانی رد می شدم که کفش واکس می زد دلم می سوخت و به

بهانه واکس زدن کفشهایم،کنار او می نشستم و با او درد دل می کردم!

بحث را به این مطلب کشاندم که چرا این کار را می کنی؟!این کار برای شغل دوم خوب است

ولی چون همیشگی نیست بهتر است کاری پیدا کنی و بعدازظهرها یا پنج شنبه ها و روزهای

تعطیل، بساط کنی و واکس بزنی…

جوان گفت: آقا! کار نیست!؟من که تازه از قنادی محله خودمان رد شده بودم و برگه درخواست

کارگر ساده را روی شیشه آنجا دیده بودم به او گفتم:چرا به آن قنادی نمی روی و آنجا مشغول

نمی شوی؟با کارگری شروع می کنی و حرفه ای جالب که شیرینی یا کیک پزی است را یاد می گیری؟

او سری تکان داد و چون فهمیدم خوشش نیامده،اصرار نکردم.

سفارش برای پیدا کردن کار

شماره اش را گرفتم و گفتم اگر کاری بود خبرت می کنم.ولی چون زیاد ابراز علاقه ای برای کار از

او ندیدم او را فراموش کردم تااینکه دوباره او را جلوی خانه خودمان دیدم.بعد از احوالپرسی باز

گفت:آقا!کار برایم پیدا نکردی؟چون دیدم به نظر می آید در عزم پیداکردن کارش جدی است

گفتم باشد خبرت می کنم!

با یکی از دوستانم که احتمال زیاد می دادم کاری برای این جوان داشته باشد تماس گرفتم و او

گفت: بله کارگاهی در ۱۵ کیلومتری شهرمان هست که جوان می تواند به آنجابیابد و شرایط

حقوقی و بیمه را هم گفت که برای شروع کار بد نبود.

خیلی خوشحال و بعد از تشکر از دوستم به جوان زنگ زدم و مطلب را گفتم.وقتی فقط محل

کار که  ۱۵ کیلومتر با شهر ما فاصله داشت را فهمید گفت:راهش دور است!؟فراموشش کنید!؟

او حتی نپرسید حقوقش چقدر است؟بیمه دارد یا خیر؟ و سوالهایی از این دست…

شاید این مطلب را هم دوست داشته باشید:

” چرا حسرت گذشته را می خوریم؟ “

بعد از سالها از آن زمان که کاری برای آن جوان پیدا کردم هنوز بساط واکس کفش دارد!یاد یکی از جملات بزرگان برند معروفی افتادم که می گفتند:در این مملکت چیزی به اسم بیکاری وجود ندارد بلکه انسانهای پیگیری که آن کار را به سرانجام برساند وجود ندارند.

علیرضا نصیرلو

تصویری